Rougeto
Oenothera biennis
Onagraceae
Autre noum : Erbo-dis-ase.
Noms en français : Onagre, Herbe aux ânes.
Descripcioun :Sara baiado dins quàuqui tèms.
Usanço :La rougeto nous vèn d'Americo dóu Nord (siècle XVIIIen). Se manjon, li racino (cuecho), li fueio (coume d'espinard), li flour (en ensalado) emai peréu li grano que dounon d'òli richo en oumega-3. Li racino de rougeto soun vertuouso contro lou mau de vèntre.
Port : Grando erbo
Taio : 30 à 150 cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Renadivo mounoucarpico
Gènre : Oenothera
Famiho : Onagraceae
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Ribiero
- Camin
- Sablo
Estànci : Mesoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Óurigino Americo-Nord
Ref. sc. : Oenothera biennis L., 1753
Erbo-dis-escut
Thlaspi arvense
Brassicaceae Cruciferae
Àutri noum : Erbo-di-cènt-malautié, Escapo-dai, Erbo-dóu-Trounc.
Noms en français : Tabouret des champs, Monnoyère.
Descripcioun :L'erbo-dis-escut èi devengudo raro dins proun de relarg. Aquesto planto èi coumuno soulamen dins li prat e ermas de mountagno. Es eisado à recouneisse emé si gros fru ala qu'an douna lou noum poupulàri. Li fueio an d'auriheto pounchudo (fotò).
Usanço :Li fueio e li flour soun manjadisso en ensalado, soupo o en tian. Li grano an lou goust de l'aiet e se podon manja peréu. Èi vertuouso contro li fèbre, l'inflamacion, e ajudo à lucha contro l'infecioun (erbo-di-cènt-malautié).
Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Thlaspi
Famiho : Brassicaceae
Famiho classico : Cruciferae
Ordre : Brassicales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 4
Ø (o loungour) flour : 4 à 9 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 2300 m
Aparado : Noun
Abriéu à juliet
Liò : Champ
- Ermas
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Óurigino Asìo-Sud-Ouèst
Ref. sc. : Thlaspi arvense L., 1753